در تربیت کودک خشم والدین هم سهمی برای خودش دارد. در واقع اگر والدین نتوانند در لحظاتی معین خشمگین بشوند نشان خواهند داد که نسبت به کودکشان بی‌تفاوت هستند.

کودکان نمی‌توانند در برابر طغیان‌های خشم که همراه با بی احترامی (داد زدن، فحش دادن، تحقیر و سرزنش کودک جلوی دیگران) بی‌تفاوت باشند و آن را تحمل کنند اما میتوانند خشمی را که می‌گوید: “صبر من هم اندازه دارد” تحمل و درک کنند.

اما برای مسلط شدن بر خشم چکار باید کرد؟

در مرحله اول احساسات آشفته خود را با صدای بلند بر زبان می‌آوریم.مثلا: “احساس آزردگی می‌کنم”  “احساس می‌کنم عصبانیم”

اگر با جمله قبل آرام نشدیم و عامل خشم رفتار خود را اصلاح نکرد، این بار خشم خود را با شدت بیشتری بیان می‌کنیم:”احساس خشم زیادی میکنم و دیگه طاقتم تمام شده””دارم از خشم منفجر میشم “خیلی عصبانیم دارم از کوره درمیرم”

اگر باز هم کارساز نبود وارد مرحله سوم میشویم:دلیل خشم خود را بیان میکنیم تا واکنش های درونی‌مان را نشان دهیم و اعمالی را که خواستار انجامشان هستیم معین کنیم:

“وقتی می‌بینم همه وسایلت رو زمین عصبانی میشم، انوقت دلم میخاد پنجره رو باز کنم و همه رو بریزم بیرون” “وقتی می‌بینم تو برادرتو میزنی عصبانی میشم، انقدر حرص میخورم که احساس میکنم دارم منفجر میشم” “وقتی صداتون میکنم که بیاید شام بخورید و شما نمیاید،حسابی عصبانی میشم، با خودم میگم من این همه زحمت کشیدم دلم میخاد قدرشو بدونن نه اینکه تو ذوقم بزنن”